Μπροστινό σύστημα

1/ Καθαρισμός καλαμιών

Ένα από τα ευαίσθητα σημεία στην μπροστινή ανάρτηση είναι η στεγανοποίηση των καλαμιών λόγω της άμεσης έκθεσης τους σε σκόνη, λάσπη αλλά και χτυπήματα.

Η στεγανοποίηση επιτυγχάνεται μέσω της τσιμούχας της οποίας την προστασία έχει αναλάβει η ξύστρα.

Πιο αναλυτικά η τσιμούχα συγκρατεί το λιπαντικό που βρίσκεται μέσα στο καλάμι λόγω γωνίας του χείλους αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί σε ότι προσπαθεί να διεισδύσει στο καλάμι.

Αντίθετα η ξύστρα συγκρατεί ότι βρίσκεται έξω από το καλάμι λόγω γωνίας του χείλους αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί σε ότι προσπαθεί να βγει από το καλάμι όπως το λάδι.

Σε κάθε συμπίεση η ξύστρα που βρίσκεται τοποθετημένη μπροστά από την τσιμούχα καθαρίζει ότι έχει κολλήσει απάνω στο καλάμι.

Έτσι δεν αφήνει τη σκόνη ή τη λάσπη να φτάσουν στο χείλος της τσιμούχας και να καταστρέψουν τη στεγανότητα.

Υπάρχουν συνθήκες βέβαια όπου η ξύστρα αδυνατεί να καθαρίσει απόλυτα όπως η εκτός δρόμου χρήση (ιδιαίτερα σε λάσπη και άμμο) ειδικά στα upside down συστήματα.

Εάν θέλουμε λοιπόν να παρατείνουμε τη διάρκεια ζωής της τσιμούχας τότε θα πρέπει μετά από κάθε «βρώμικη βόλτα» να καθαρίζουμε με μαλακό πανί και νερό τα καλάμια.

Επίσης τραβάμε από το σημείο έδρασης της την ξύστρα και την καθαρίζουμε από μέσα όπως και το σημείο μέχρι την τσιμούχα.

2/ Σωστή τοποθέτηση τροχού

Ένα συχνό πρόβλημα με καταστροφικά αποτελέσματα είναι η λάθος τοποθέτηση και σύσφιξη του τροχού στο πηρούνι ειδικά στα upside down συστήματα.

Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν τρόποι σύσφιξης του άξονα του τροχού που με λάθος διαδικασία επιτρέπουν στα καλάμια να παλινδρομούν σε διαφορετική γωνία με τις μπότες με αποτέλεσμα την φθορά των καλαμιών, των οδηγών και την σφιχτή αίσθηση του πηρουνιού.

Θα πρέπει λοιπόν ο ιδιοκτήτης κάθε μοτοσυκλέτας να ακολουθεί ακριβώς τις οδηγίες του κατασκευαστή για την διαδικασία σύσφιξης.

3/ Παρατεταμένη ακινησία

Μία πιθανότητα επίσης καταστροφής της στεγανοποίησης είναι η χρήση της μοτοσυκλέτας μετά από παρατεταμένη ακινησία χωρίς τον καθαρισμό της επιφάνειας των καλαμιών.

Αυτό θα συμβεί διότι κατά τη διάρκεια της ακινητοποίησης επικολλώνται διάφορα σωματίδια και σταθεροποιούνται με τον χρόνο.

Στην πρώτη παλινδρόμηση λοιπόν η τσιμούχα θα συναντήσει τραχιά επιφάνεια που μπορεί να την καταστρέψει άμεσα.

Πίσω σύστημα

1/ Μοχλικό – Ψαλίδι

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να δώσει λάθος δεδομένα στη διάγνωση προβλήματος στο πίσω σύστημα είναι το ψαλίδι και το μοχλικό. Συνήθως όταν κάποιος αντιληφθεί κάποια δυσλειτουργία στο πίσω σύστημα το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι ότι έχει πρόβλημα η ανάρτηση, εντύπωση που αυξάνεται περισσότερο όταν αφαιρεθεί από τη μοτοσυκλέτα και διαπιστώσει ότι το ψαλίδι και το μοχλικό λειτουργούν φυσιολογικά. Το πρόβλημα είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει φθορά στα ρουλεμάν του συστήματος το οποίο γίνεται εμφανές μόνο όταν το σύστημα είναι φορτισμένο από το βάρος της μοτοσυκλέτας ή λυθεί για έλεγχο. Έτσι εάν δεν γίνει αντιληπτή η αιτία το αμορτισέρ συντηρείται αλλά εφόσον το πρόβλημα επιδεινώνεται δημιουργείται πρόωρη καταστροφή του υδραυλικού μέρους της ανάρτησης και πιο συγκεκριμένα ασύμμετρη φθορά στον άξονα και τον οδηγό του χωρίς να οφείλεται σε επισκευαστικό σφάλμα.Η λύση είναι να ακολουθείται το πρόγραμμα συντήρησης του κατασκευαστή. Εάν την περίοδο που ορίζει την έχετε υπερβεί πριν να εξαχθεί συμπέρασμα για την αιτία του προβλήματος να γίνεται πλήρης έλεγχος του συστήματος.

2/ Παρατεταμένη ακινησία

Μία πιθανότητα επίσης καταστροφής της στεγανοποίησης είναι η χρήση της μοτοσυκλέτας μετά από παρατεταμένη ακινησία χωρίς τον καθαρισμό του άξονα της ανάρτησης όταν αυτός είναι εκτεθειμένος δηλαδή χωρίς προστατευτικό.

Αυτό θα συμβεί διότι κατά τη διάρκεια της ακινητοποίησης επικολλώνται διάφορα σωματίδια και σταθεροποιούνται με τον χρόνο.

Στην πρώτη παλινδρόμηση λοιπόν η τσιμούχα θα συναντήσει τραχιά επιφάνεια που μπορεί να την καταστρέψει άμεσα.

Αναρτήσεις των Adventure μοτοσυκλετών

Τα τελευταία χρόνια οι κατασκευαστές μοτοσυκλετών εισπράττοντας τις ανάγκες μιας μεγάλης μερίδας αναβατών ανέπτυξε την πολύ όμορφη κατηγορία των adventure bikes.

Ουσιαστικά γεφύρωσαν τις δυνατότητες μιας άνετης ταξιδιάρικης μοτοσυκλέτας με μιας on off ώστε να μπορεί κάποιος να ταξιδέψει γρήγορα και μακριά σε προορισμό όπου εκεί θα μπορέσει να ανακαλύψει ατόφιες χωμάτινες διαδρομές.

Αυτό βέβαια δεν κατορθώθηκε χωρίς συμβιβασμούς αφού μια adventure των 200-250 κιλών με διαδρομές αναρτήσεων από 15-18 cm μόνο διάσχιση μπορεί να κάνει και μάλιστα με αρκετή καταπόνηση.

Εκεί λοιπόν αρχίσαμε και εμείς να παρατηρούμε μια πιο συνολική κόπωση σε μικρότερο χιλιομετρικό διάστημα, των αναρτήσεων τέτοιων μοτοσυκλετών που έρχονται για συντήρηση. Απόλυτα λογικό εάν σκεφτούμε πόσο συχνή συντήρηση παράδειγμα απαιτείται στις αμιγώς χωμάτινες μοτοσυκλέτες οι οποίες είναι κάτω από τα μισά κιλά συγκριτικά με μια adventure και με αναρτήσεις σχεδιασμένες να ανταποκριθούν σε αυτές τις συνθήκες.

Αυτούς τους συμβιβασμούς όμως καλούνται να αντιμετωπίσουν και οι ιδιοκτήτες τους οι οποίοι  μπερδεμένοι συνήθως από το ότι δεν κατέχουν μια εντούρο ή μότοκρος στα χέρια τους αλλά μια street legal τουριστική σε κάποιες περιπτώσεις δεν κατανοούν την συχνότητα της συντήρησης που απαιτεί η εκτός δρόμου χρήση.

Σε μια μεγάλη adventure μοτοσυκλέτα  το «βράσιμο» του λαδιού, η φθορά του άξονα λόγω λάσπης ή σκόνης σε συνδυασμό με ελλιπή προστασία αλλά και η καταστροφή των συνεμπλόκ  είναι πιο σύντομες και εξαρτώνται από το ποσοστό των χωμάτινων χιλιομέτρων που θα διανυθούν συγκριτικά με τα ασφάλτινα.

Η πρόταση μας λοιπόν είναι η πιο συχνή συντήρηση τους που γλυτώνει από επιπλέον τεχνικά προβλήματα που θα εμφανιστούν εάν ο ιδιοκτήτης κάνει πολύ εκτός δρόμου χρήση.